Hayatınızda bir adım atarken yanlış yapmaktan ölesiye korkarsınız. Hele ki bu adım hayallerine ulaşma yolunda senin önündeki engeli kaldıracaksa, başarısızlık korkusuna, bir de ‘mevcut koşullarının da bu adımla elinden gideceğini’ sana söyleyemeye başlayan kaybetme korkusu da eklenir. Başarısızlık ve kaybetme korkusu, yanlarına hemen çaresizlik ve yetersizlik korkusunu çağırır. Bu korkular şehirler arası yolda giderken dinlediğiniz müziğin arasına, devamlı karışan hışırtı gibidir. Devamlı konsantrasyonunuzu bozar. Önünüzdeki her neyse kendinizi tam anlamıyla vermenizi engeller. Bir de başlarsınız başkalarından onay almaya. Aslında ne yapmanız getektiğini kalbiniz size söylemeye çalışsa da o soruyu sorduğunuz kişi, her kimse, onu dinlemek ondan onay almak teyitlenmek sizin için daha önemlidir. Bu noktada aman dikkat edin. Size her kim “Bence …” Diye bir cümleye başlıyorsa o kişinin yaşamına bakın. Size bence diyerek tavsiye veren kişi, sadece kendi yapamadıklarını ve fantezilerini anlatır. Ateş düştüğü yeri yakar. O kişi sizin yaşadıklarınızı, üzüntünüzü, kırgınlığınızı yaşamadı. O tecrübeyi o deneyimi, o imtihanı yaşayan yanlızca sizsiniz. Çare de çözüm de sadece sizde. Evlilikle veya ilişkiyle ilgili size tavsiye veren kişi eğer bekarsa veya boşanma aşamasındaysa, iş ile ilgili tavsiye veren kişi, işsiz ise veya evde oturan biriyse aman dikkat. Bu durumda ve her durumda siz aklımızla düşünmek yerine biraz da kalbinizle düşünmeye ve kalbinizin yani içinizdeki o saf ve temiz çocuğun sesine kulak vermeye başlayın. Hayat bir dengedir. Ruh ve beden dengesidir. Bu terazide akıl ve kalp de mutlaka dengeye gelmelidir. Kalbinizin sesine kulak verin. Bir süre kalbinizle düşünün ve kendi değerinizi hissedin. Kalbinizin aynası göz bebeklerinizdir. Onlara aynada iyi bakın ve hep bakın. Ne zaman ki onparlak ışık gözünüzde belirir rengi açılır. O zaman gönül gözünüz açılır. ” Bu sabah tüm takıntılarımı, tüm inatçılıklarımı bir kenara bırakmaya niyet ediyorum. Bugüne kadar etrafımdaki herşeyi, yaşantımı, ilişkimi, çocuğumu kendime göre kontrol etmeye çalıştım. Kontrol ettim de ne oldu? Herşey benim kontrolümün dışında gelişti. Neye endişe ettiysem başıma geldi. Kimi yargıladıysam daha beterini yaşadım. Artık yeter. Aklım, sen benim dümenimdin. Kalbim, sen benim yelkenim. Ben bir süre elimdeki dümeni bırakıyorum. Rüzgarın akışına, yelkenimin gücüne güveniyorum. Artık kabuldeyim. Hayatın tüm güzelliklerini kendime çağırıyorum. Ben ve sevdiklerim İlahi koruma altında. Güvendeyim ve dengedeyim. Sevgiyle Serkan Sorguç ŞifaChi sifachi.com